Памяць у тэатральнай прасторы. Вільнюс і кейс п'есы Sveiki sulaukę

Ключевые слова: Вільнюс, эмоцыі, памяць, горад, спектакль, успаміны

Аннотация

Артыкул выпускніцы магістарскай праграмы "Развіццё культурнай спадчыны" і выкладчыцы ЕГУ Святланы Кандрацьевай прысвечаны аналізу тэатральнай п’есы «Sveiki sulaukę» («Вітаем тых, хто скончыў!»), прысвечанай дзіцячым успамінам пра Вільнюс літоўскай актрысы Інгеборгі Дапкунайтэ. Аўтарка даследуе зменлівую прыроду аўтэнтычнасці і параўноўвае тэатральныя і культурныя практыкі спадчыны. Рэжысёр выкарыстоўвае аб'екты, якія ілюструюць успаміны, як семіятычную сістэму і стымулюе экзістэнцыяльную аўтэнтычнасць, якая працуе з пачуццямі наведвальніка і яго вопытам, а не з артэфактамі.

##plugins.generic.usageStats.downloads##

##plugins.generic.usageStats.noStats##

Биография автора

Svetlana Kondratyeva, Еўрапейскі гуманітарны ўніверсітэт

Бакалаўр філалогіі, выпускніца магістарскай праграмы Еўрапейскага гуманітарнага ўніверсітэта «Развіццё культурнай спадчыны». Даследуе эксперыментальныя падыходы да вывучэння і развіцця спадчыны, асабліва ў сферы творчых практык. Куратарка даследаванняў гарадскога мастацтва, аўтар лабараторыі «Спадчына як перформанс».

Опубликован
2024-07-25
Раздел
Артыкулы